Θεία επιλογή και μεγάλη τύχη πρόγονέ μου αυτή η καταπράσινη κοιλάδα, που έσπειρες και φύτρωσε το χωριό μας. Μακριά από τα κακόβουλα μάτια – να παίζεις όμως το κρυφτούλι σου με τη θάλασσα – αλλά να έχεις το δικό σου ουρανό και το δικό σου ήλιο. Τα τρεχούμενα νερά να σου φροντίζουν όχι μόνο το πράσινο αλλά και τη μουσική αρμονία για να συνεχίσεις ήρεμα την πορεία σου στο χρόνο. Μια κοιλάδα που σκλαβώνει……
Πέρασες τόσα χρόνια στη ρίζα σου…. Συντροφιά με τα παιδιά σου. Αν μπορούσα να σε γνώριζα…. Πρόγονέ μου, να σε άγγιζα, θα έβλεπα ότι είσαι ίδιος με μας. Τα χιλιάγγονά σου, που σκορπισμένα, όπου γης, νοσταλγούν τις ρίζες τους. Σε αγαπούν τόσο ώστε σε μιμούνται και γέμισαν – με την άδειά σου πάντοτε, όλες τις ανοιχτές μεριές με καινούργια ολόιδια σπίτια. Δείγμα κι αυτό της ανάγκης τους και του καημού τους και προσφορά στην ιστορία σου……. Στη συνέχεια. Ευπάλιό μου….
Σε αγάπησαν μέχρι και οι κατακτηταί (οι Τούρκοι) και προσπάθησαν να σε σκλαβώσουν. Βαφτίσια κι εκείνα….. σε ονόμασαν Σουλέ (από τον προσωρινό κύριό σου τον Σουλεϊμάν Πασά). Αλλά ούτε που σε χάρηκαν ούτε που σε χάλασαν.
Ευπάλιο, αγαπημένο μου χωριό.
Δέξου τα δάκρυά μας, είναι μικρό το δείγμα αλλά όμως αστείρευτο. Κράτα την αγκαλιά σου ανοιχτή, να ζεσταινόμαστε όταν φτάνουμε κοντά σου και μη μας στερήσεις την αγάπη σου.
Την έχουμε τόσο ανάγκη.
Ευπάλιο, αγαπημένο μου χωριό...
Χ.Ν.Σμπαρούνης